woensdag, augustus 28, 2013

Lara Adrian - Tess



Tess is het tweede deel in de Middernachtreeks van Lara Adrian. De serie draait om een groep krijgers, die al honderden jaren onontdekt tussen de mensen leeft. Ze voeden zich met mensenbloed, en zijn dus een soort vampiers, maar hun oorsprong ligt in een buitenaardse voorouder. In elk deel vind je het romantische verhaal van één van de krijgers en zijn voorbestemde Stamvrouw, een menselijke vrouw met een specifieke moedervlek en een vreemde gave. In Gabrielle, het eerste deel van de Middernachtboeken, vinden Gabrielle en Lucan het geluk. Het is niet lastig te raden wie in dit deel de hoofdrol speelt, Tess dus. Zij laat de dierlijk aantrekkelijke Dante voor haar vallen.

Tess is dierenarts met een eigen kleine praktijk in een arme buurt. Ze kan haar klanten weinig rekenen en dat is zich aan het wreken op de gezondheid van haar bedrijf. Haar ex-vriend Ben komt ook nog eens af en toe met een gered (lees: gestolen) wild dier langs, die zij moet opknappen voordat het naar een betere bestemming kan worden gebracht. In een van de eerste scenes komt Ben met een Bengaalse tijger langs. Daarvan schoten mijn wenkbrauwen een beetje de lucht in, want zo’n tijgertje is best groot en eng. Maar van deze waren de klauwen en hoektanden getrokken en hij bleek bovendien erg zwak en erg lief. Vooruit, dat geloven we even voor het gemak. Tess moet lang doorwerken die dag en is nog tot diep in de avond in haar praktijk. Dan hoort ze geluiden in haar magazijn …

De zwaargewonde Dante is haar praktijk binnengedrongen en heeft bloed nodig om zijn wonden te kunnen genezen. Deze eerste ontmoeting tussen de toekomstige geliefden is een wederzijds onprettige aanvaring, aangezien Tess gedwongen een liter bloed moet inleveren en vervolgens haar geheugen gewist krijg en Dante van haar een enorme verdovingsspuit (bedoeld voor de tijger) in zijn achterwerk geprikt krijgt. Dante is dubbel de klos, omdat hij tijdens het bloed drinken het merkteken op Tess’ hand ziet, ze is een Stamvrouw. Als je van een Stamvrouw drinkt, ben je definitief aan haar gelinkt, dus hij is aardig de klos.

Dit onfortuinlijke gebeuren heeft dus vergaande gevolgen. Alles wordt nog erger wanneer blijkt dat er een drug op de markt is waardoor gezonde vampiers veranderen in Muiters, woestelingen die niet alleen bloed drinken, maar ook hun slachtoffers zonder pardon ombrengen. Dante moet uit gaan zoeken waar deze drug vandaan komt. Ex-vriend Ben komt weer in beeld.

‘Tess’ is geen ingewikkeld verhaal, het plot draait niet veel rondjes en de conclusie is van een enorm eind al wel zichtbaar. Toch lees je dit 300 pagina’s tellende boek in één leessessie uit. De personages zijn niet heel erg driedimensionaal, maar Dante en de andere krijgers zijn wel het ultieme mannelijke sekssymbool. Ze zijn allemaal levensgevaarlijk, enorm groot, dierlijk aantrekkelijk en woest. Het grappige is dat ze in het contact met hun geliefde een overtuigende metroseksueel zijn, met veel gevoel voor haar behoeften en een enorm inzicht in het vrouwelijke brein. De seks in het boek is kort, maar altijd bevredigend voor beide partijen. Het maakt dit boek stiekem heel leesbaar. Wie wil niet een twee meter lange, één meter brede alleskunner met een volledig begrip voor al je vrouwelijke wensen?

Mijn grootste bezwaar was dat op het einde niet wordt verklaard waar hondje Harvard is gebleven. Maar dat zal een tic van mij zijn.

Deze reeks valt onder de noemer paranormale romance. Niet te verwarren met het robuustere Dark Fantasy of Urban Fantasy of het van American Book Centre geleende Dark Chick Phantasy (jaja, met ph). In die subgenres is de hoofdpersoon meestal een vrouw die zich bijzonder goed kan redden en zelf in het leer is gehuld.

Het derde deel in deze reeks is ook al uit in het Nederlands: Elise. In november volgt deel vier: Dylan en in februari 2014 deel vijf: Renata. In het Engels zijn er al elf delen, dus we kunnen nog even voort. 

zaterdag, augustus 24, 2013

Julie Kibler – Kom naar huis



De bijna negentigjarige Isabelle heeft een hekel aan vliegen, en vraagt haar kapster Dorrie om haar naar een belangrijke begrafenis te rijden. De twee erg verschillende dames, de een blank, de ander zwart, oud en jong, klant en kapster, zijn dagen non-stop in elkaars gezelschap en leren elkaar goed kennen. Dorrie zit met een puberzoon die van het rechte pad dreigt te dwalen en een nieuwe liefde, die ze niet durft te vertrouwen. Haar ervaringen met mannen zijn slecht en deze man lijkt de prins op het witte paard te zijn. Te goed om waar te kunnen zijn. Ze kan het goed gebruiken een paar dagen ertussenuit te zijn. Dat hun reis zo intens zou zijn, had ze niet verwacht. Dorrie krijgt in etappes juffrouw Isabelle’s verhaal te horen.


Ruim zeventig jaar eerder is Isabelle een jonge vrouw, nog net niet volwassen. Ze leest graag, heeft een geweldige vader, maar twee pesterige broers en een ontevreden moeder. De familie heeft een zwarte familie in dienst, moeder Cora is huishoudster, dochter Nell helpt in huis en zoon Robert komt zo nu en dan langs voor de zwaardere klussen. Isabelle speelde als kind veel met Nell en Robert was dan altijd in de buurt om op zijn kleine zusje te letten. Isabelle’s interesse in Robert verandert van aard als ze een aantal spannende momenten beleven en zij hem anders gaat zien. Een naïeve verliefdheid volgt, een verliefdheid die geen toekomst heeft. Isabelle en Robert maken een gevaarlijke beslissing, die ingrijpende gevolgen heeft.

‘Kom naar huis’ begint met een voortkabbelend tempo’tje waar je nog niet erg van in de stress schiet. De norse en afstandelijke juffrouw Isabelle is niet direct een persoon waar je veel compassie voor voelt. Maar de jonge Isabelle is een innemend, intelligent, eerlijk en lief meisje. Tijdens het lezen heb je amper door dat die twee Isabelles dezelfde persoon zijn. Gedurende de autorit vertelt juffrouw Isabelle haar verhaal aan Dorrie. Het trekt je dieper en dieper mee, totdat je niet meer kunt stoppen met lezen, alleen even een nieuw zakdoekje kunt pakken om verder mee te deppen. Het breekt je hart in duizend stukken, maar het is ook zo mooi en puur. Een geweldige leeservaring.

Journaliste Julie Kibler brengt met deze prachtige liefdesgeschiedenis een geweldig debuut voort. Het wordt aangeraden voor lezers van ‘Een keukenmeidenroman’. Die vergelijking ligt voor de hand. Ik durf het aan te raden aan iedereen die een fijn vakantieboek zoekt, graag familiegeschiedenissen leest, het liefst over mooie liefdes leest en de rest van de wereld. Ik kijk nu al uit naar Kiblers volgende boek. 

vrijdag, augustus 09, 2013

Boekrecensie: Janet Evanovich & Lee Goldberg – The Heist



Wie Janet Evanovich hoort (leest) denkt: Stephanie Plum. De hilarische boekenserie rond de bijzonder onhandige bounty hunter Stephanie, waarvan inmiddels bijna het twintigste deel zal verschijnen. Evanovich kan mij niet snel genoeg schrijven, want de Plumboeken zijn werkelijk verslavend. Niet alleen vanwege de achterlijke acties van Stephanie en sidekick Lula (big, black, spandex), maar ook zeer zeker vanwege de spannende driehoekstoestand tussen Stephanie, Morelli en Ranger. De boeken zitten propvol humor, platte lol en slapstick, maar als het erom aan komt, komt de spanning ineens om de hoek kijken. Stephanie raakt meer dan eens serieus in de problemen bij het uitoefenen van haar vak en wordt regelmatig door Morelli of Ranger uit de shit gehaald. Toch laat ze op die meest nijpende momenten zien zelf ook wel haar mannetje te staan. Al is het bibberend en met dichte ogen. Haar wapen is nooit geladen, als ze het al bij zich heeft, want meestal ligt het verstopt in haar koektrommel. Hamster Rex is de enige levenspartner die ze op lange termijn kan dulden en ze zou willen dat bigamie toegestaan was, zodat ze niet hoefde te kiezen tussen Morelli met zijn Italiaanse roots en Ranger, die eigenlijk te heftig is voor haar welzijn.

Nu gaat dit stuk tekst over het boek The Heist al een hele alinea niet over The Heist. Dat geeft alleen maar aan hoe geweldig leuk de Plumboeken zijn. Maar nu: The Heist.

FBI-agente Kate krijgt eindelijk die irritante oplichter te pakken waar ze al jaren achteraan zit: Nicolas Fox. Als haar baas haar dan vertelt dat het de bedoeling is dat zij en Nick gaan samenwerken om een veel grotere oplichter te vinden, is alle euforie over haar vangst verdwenen. Ze vertrouwt hem voor geen meter en ziet het niet echt zitten hecht met hem samen te werken. Maar ze zal wel moeten. 
Samen zetten ze een ingewikkeld plan in werking, om de oplichters op te lichten.

Kate is een getrainde en sportieve ex-Navy Seals, met een liefde voor wapens. En daarmee is ze de absolute anti-Stephanie. Maar ze eet als een bouwvakker en is net zo onhandig met kerels als Stephanie. Nick is geen Morelli, al doen zijn gladde praatjes wel aan de vroege Morelli denken, en al zeker geen Ranger. Zijn sterke kant is het foppen en oplichten van mensen en dat zet hem vooral neer als intelligente praatjesmaker en niet als fysiek aantrekkelijke man, wat voor mij een beetje een gemis is, eerlijk gezegd. Het ‘oog’ wil ook wat, toch? Bovendien zou Kate hem zo makkelijk de baas kunnen, dat het een beetje sneu is. En dan toch is Kate de stotterende kneus als het wat spannend wordt tussen hun. De brutale vrouwelijkheid komt in de vorm van Willy, een vijftigjarige vrouw met flinke boezem die alles kan besturen dat maar rijdt, vliegt, vaart en bromt. Zij doet daarmee erg denken aan Lula.

De basis voor leuke verhalen is hier wel, maar waar de Plumboeken uitblinken in hilarische taferelen, mist hier een topkwaliteit. Het begin is leuk, want Nick veroorzaakt steeds meer grijze haren bij Kate, maar daarna schakelt het verhaal een tijdlang over op een vrij traag en suf deel. De hele opbouw van het team rondom Kate en Nick duurt lang en is niet zo heel erg vermakelijk. Pas als de werkelijke actie begint, heeft het boek weer wat vaart te pakken. De personages en het uitgangspunt zijn wel dermate leuk dat ik een tweede boek ook op zal pakken. Wellicht zijn Evanovich en Lee Goldberg (auteur van de Mr. Monk-boeken van de tv-serie) dan wat beter op elkaar ingespeeld en krijgen we een verhaal voorgeschoteld dat beter in balans is. 
Voor nu is dit eerste boek van deze nieuwe reeks geen aanrader, maar wel leuk om te lezen en een belofte voor meer leuks. Ik geef The Heist het voordeel van de twijfel. Voor nu: uitkijken en ongeduldig wachten op Plum #20: Takedown Twenty, verschijnt in november.

Overigens is het eerste Plumboek verfilmd met Katherine Heigl (Grey's Anatomy) in de hoofdrol. Volgens mij heeft hij het niet zo goed gedaan, maar ik vond hem erg leuk en heb hem al twee keer gezien. One for the Money is de titel van zowel het boek als de film.